تضاد طبیعت و تمدن

زاده‌شدن در دل تاریکی
سپید دندان در جهانی متولد می‌شود که قوانین آن توسط سرما، گرسنگی و شکارچیان نوشته شده است. مادرش تنها حامی اوست و طبیعت نه‌تنها آموزگار که قاضی بی‌رحم اوست. توله‌گرگ کم‌کم یاد می‌گیرد چگونه در تاریکی دوام بیاورد. نخستین تجربه‌های او از مرگ و زنده‌ماندن، ذهنیتی سرسخت و محتاط برایش می‌سازد. در این برهه، چیزی جز غریزه برای او معنا ندارد. هر حرکتش با خطر و دفاع گره خورده است. ریشه‌های او در خشونت و انزواست.

آشنایی با چهره دوگانه انسان
سپید دندان توسط بومیان گرفته می‌شود و برای اولین‌بار با موجوداتی روبه‌رو می‌شود که ظاهراً نظم دارند. اما همین انسان‌ها او را با کتک، بی‌تفاوتی و بی‌عدالتی تربیت می‌کنند. تضاد رفتاری آن‌ها او را دچار سردرگمی می‌کند. انسان برای او هم آفریننده‌ی درد است و هم تأمین‌کننده‌ی غذا. نگاه او به انسان، نه از سر اعتماد بلکه با هراس و اطاعت شکل می‌گیرد. جک لندن انسان را مظهر دوگانگی در قدرت نشان می‌دهد. این دوگانگی، ذهن سپید دندان را شکل می‌دهد.

در بند انسان‌های خشن
ورود بیوتی اسمیت، نقطه سقوط اخلاقی در زندگی سپید دندان است. مردی با چهره‌ای کریه که از خشونت او سود می‌برد. سپید دندان در میدان‌های نبرد سگ‌ها، به چهره‌ای ترسناک بدل می‌شود. مبارزه و کشتن دیگر برایش طبیعی شده است. او اکنون ماشینی برای نمایش قدرت و درآمد است. این بخش از داستان، به‌نقد استفاده ابزاری انسان از موجودات دیگر می‌پردازد. حیوانی که زمانی بخشی از طبیعت بود، حالا یک قربانی تمدن منحرف است.

طلوعی آرام از دل مهربانی
ورود اسکات، همچون پرتوی امیدی است بر جان زخم‌خورده‌ی سپید دندان. برخلاف دیگران، اسکات برای نخستین‌بار به او حق انتخاب، آرامش و احترام می‌دهد. سپید دندان دچار تردید می‌شود اما کم‌کم در می‌یابد که این انسان با دیگران فرق دارد. رفتار انسانیِ اسکات، وجهی تازه از زندگی را برای او آشکار می‌کند. عشق تدریجی، سپید دندان را نرم می‌کند. اکنون موجودی سرسخت، بارقه‌ای از اعتماد را در دل احساس می‌کند. یک گام به‌سوی تحول برداشته شده است.

آموختن معنا از زندگی انسانی
سپید دندان با هر تجربه در کنار اسکات، بیشتر با آداب زندگی انسان‌ها خو می‌گیرد. غرایزش همچنان حضور دارند، اما دیگر تنها ابزار تصمیم‌گیری نیستند. او معنای خانه، محافظت، و حتی دوست داشتن را درک می‌کند. این روند آهسته اما قوی است. سکوت و مهربانی اسکات به او زبان جدیدی می‌آموزد. سپید دندان حالا بیشتر از آن‌که بخواهد حمله کند، ترجیح می‌دهد بماند و مراقب باشد. او در حال «شدن» است.

انسانیت در هیبت یک گرگ
در پایان، سپید دندان جان اسکات را نجات می‌دهد و خود آسیب می‌بیند. این عمل، اوج تحول روانی و رفتاری‌اش است. او دیگر تنها یک حیوان نیست، بلکه موجودی آگاه، وفادار و قهرمان است. جک لندن می‌خواهد نشان دهد که تمدن، اگر با عشق همراه باشد، حتی حیوان وحشی را می‌تواند دگرگون کند. سپید دندان نماد امید به تغییر است. در او، طبیعت و تمدن با هم آشتی می‌کنند. یک قهرمان با ریشه‌های خاک و دلِ آتش.